Het werd donker en ging ik met mijn camper van de hoofdweg af en vond al snel een rustig plekje. (Wiste je dat je in nieuw zeeland wel een uur kan rondrijden zonder een ander mens tegen te komen).
Daar op die plek plantte ik mijn camper en pakte, volgens mijn standaard ritueel een biertje uit de koelkast. Toevallig een blauw met grijs blikje uit het zuiden des vaderlands, om precies te zijn Lieshout. Ja het was een #Bavaria en dan nog wel een halve liter, zo gevonden in de lokale supermarkt. Een klein beetje van thuis en dat zover van huis, wellicht het meeste verre van huis wat mogelijk is. Dit wanneer ik ruimte reizen niet zou meetellen.
Na een simpele maaltijd met kip, groente en rijst was het tijd om de indrukken van de dag te gaan verwerken. Dus klep dicht, gordijnen sluiten en uitkleden terwijl ik op bed lig, de benaming camper was namelijk een groot woord voor een verbouwde paarsgroene minivan.
Weer een dag van mooie “dromen” niet wetende wat de dag erna zou gebeuren en vooral in beweging zou brengen.
Eén oog open, de tweede was er eigenlijk nog niet aan toe maar vooruit twee gaat ook open. Beetje brak van de avond ervoor en de lekkere biertjes #Bavaria @stiekemthuis
Mijn gezicht nog in de kreukels, de oogjes wat dik en half dicht oftewel een slaaptoet met m’n pruik nog in de krulspelden. Je kent het wel “I woke up like this”. Het was nog vroeg en de wereld kwam tot leven, de vogels waren zo te horen al druk in de weer buiten. Ja de natuur was wakker en de zon kwam op. Nog een keer uitrekken en onder de dekens uit broekie aan sokjes eronder. Snel mijn espresso percolator aanzetten, deze had ik de avond ervoor al klaar gemaakt zodat ik alleen maar het elektrische kookplaatje hoefde aan te switchen. Zo begon de koffie zachtjes te pruttelen en stroomde de geur van verse koffie langzaam de camper in. Vest aangetrokken en met koffie in de hand schoof ik de schuifdeur van de camper open…….daar toen op dat moment stond alles even stil #viewfreez
Het moment dat alles uiteindelijk zou gaan veranderden en in beweging brengen. Daar stond ik dan met m’n ontplofte pruik, koffie in de hand en met mijn sokken in het klamme gras van de dauw. Ik zag, keek en stond stil…..daar zag ik wat de avond daarvoor niet zichtbaar was aangezien de donkerte zijn intrede al had gedaan. Het uitzicht was adembenemend, mijn ogen werden vochtig en zo wilde ik iedere ochtend wakker worden!
En zo geschiede……
